Hoe vrijwilligerswerk bij het boodschappenhoekje het leven weer leefbaar maakt
Anna* is nu 38 jaar en woont nu 18 jaar in Almere. Ze is opgegroeid in Limburg waar ze geen goede jeugd had. Voor haar 17e zat ze reeds bij twaalf verschillende geloofsgenootschappen waarvan enkele sekten. Dit meemaken in haar jeugd heeft haar erg gevormd.
“Door mijn zeer religieuze opvoeding en de rare ervaringen die ik opdeed binnen de sekten heb ik niet geleerd normale sociale contacten aan te gaan. Ik ben daardoor erg angstig geworden voor mensen en kan hierdoor niet werken. Ondanks dat ik een masterstudie Criminologie heb afgerond aan de universiteit.”
In Almere kwamen Anna en haar man in een sociaal isolement en moeten ze zien rond te komen van weinig geld. Het rondkomen lukt niet tot nauwelijks en via een vriendin werd ze gewezen op een facebookgroep waar je kon meeloten op boodschappen.
“Met mijn eetstoornis en mijn sociale angst was het doodeng om naar Mireille haar huis te gaan en eten aan te nemen. Maar ze was zo hartelijk! Dan stond ik daar met tranen in mijn ogen van de angst en stotterde ik zachtjes ‘dank je wel’, terwijl ik een extra zak kruidnoten kreeg omdat ze wist dat ik dat lekker vond.”
Het boodschappenhoekje verhuisde naar de Bivak en er kwam zelfs eens per maand een rommelmarkt. De vriendin van Anna werd op die laatste zaterdag van de maand vrijwilligster en haalde na drie keer meedoen ook Anna over om te komen helpen. Ze maakten samen een plannetje. Vriendin zou niets zeggen tegen Mireille dat Anna mee zou komen, maar als het Anna lukte, dan waren er toch extra helpende handjes. Zo gezegd, zo gedaan.
“Die eerste keer een zaterdag meedraaien heb ik met een angstremmer gedaan maar het was zo leuk! Ik werd enorm hartelijk ontvangen. Iedereen zei hoe trots ze op me waren dat ik er was.
De eerste paar keer was het uitzoeken wat ‘mijn klusjes’ zouden worden. Nu heb ik een beetje routine. Ik doe samen met een andere vrijwilliger de lunch klaar maken. En… ik, met mijn sociale angst, verwelkom de mensen bij de ingang en deel de kassakaarten uit. Haha, wie had dat gedacht?”
Anna heeft al lange tijd therapie en begeleiding voor de trauma’s die ze in haar jeugd heeft opgelopen. Ze heeft in 2020 noodgedwongen een switch moeten maken van behandelcentrum. Dit, in combinatie met het aangaan van het vrijwilligerswerk, maakt dat ze enorm vooruit gaat in de verwerking van haar verleden en het aangaan van sociale angsten. Bij het Boodschappenhoekje leert ze dat ze zonder tegenprestatie dingen mag ontvangen (boodschappen, cadeautjes), dat mensen haar accepteren zoals ze is en ook haar grenzen respecteren en haar de ruimte bieden die ze nodig heeft om te (durven) groeien.
“Ik mag mezelf zijn en word gewaardeerd.”
* De vrijwilligster blijft graag anoniem dus is gekozen voor een schuilnaam
𝐒𝐥𝐚𝐩𝐞𝐥𝐨𝐳𝐞 𝐧𝐚𝐜𝐡𝐭𝐞𝐧 𝐨𝐦 𝐞𝐞𝐧 𝐛𝐮𝐮𝐫𝐭𝐢𝐧𝐢𝐭𝐢𝐚𝐭𝐢𝐞𝐟
𝐌𝐨𝐞𝐭𝐞𝐧 𝐰𝐞 𝐰𝐞𝐥 𝐝𝐨𝐨𝐫𝐠𝐚𝐚𝐧? 𝐇𝐞𝐞𝐟𝐭 𝐡𝐞𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐭𝐞𝐯𝐞𝐞𝐥 𝐢𝐦𝐩𝐚𝐜𝐭 𝐨𝐩 𝐨𝐧𝐬 𝐥𝐞𝐯𝐞𝐧? 𝐒𝐥𝐚𝐩𝐞𝐥𝐨𝐳𝐞 𝐧𝐚𝐜𝐡𝐭𝐞𝐧 𝐡𝐞𝐛𝐛𝐞𝐧 𝐇𝐚𝐧𝐬 𝐞𝐧 𝐌𝐢𝐫𝐞𝐢𝐥𝐥𝐞 𝐯𝐚𝐧 𝐎𝐬 𝐯𝐚𝐧 𝐡𝐮𝐧 𝐛𝐮𝐮𝐫𝐭𝐢𝐧𝐢𝐭𝐢𝐚𝐭𝐢𝐞𝐟.
Hun buurtinitiatief begint zo’n tien jaar geleden. ‘Mijn zoon heeft geregeld brood over. Ken jij mensen die er blij mee zouden zijn?’. Dit vraagt Mireilles vriendin. Haar zoon is bakker. ‘Ja, hoor, zeker!’, reageert Mireille met een glimlach. Vanaf dat moment gaat het snel. Want het blijft niet bij brood. Ananas, sla en pasta volgen. De schuur, daarna de hal en zelfs de woonkamer vullen zich steeds verder met dozen. Tegelijkertijd neemt ook de groep behoeftigen toe die Mireille in haar voortuin verwelkomt. In weer en wind deelt zij daar onder een partytent eten uit.
𝐃𝐢𝐥𝐞𝐦𝐦𝐚
Langzamerhand groeit het initiatief hen boven het hoofd. Óveral in huis staan dozen. Hun vier kinderen zoek daartussen hun weg. Dit wordt teveel. Wat nu? Daarbovenop krijgen ze te maken met een vervelend voorval. Een hulpvrager komt niet opdagen als haar voedseltas klaarstaat. En als ze daarop wordt aangesproken, maakt ze nare opmerkingen op Facebook. Mireille en Hans vragen zich af: ‘Is dit waarvoor we het doen? Moeten we wel doorgaan?’
𝐁𝐞𝐳𝐨𝐞𝐤
De volgende ochtend om 9 uur gaat onverwachts de bel. Hans doet de deur open. Hij staat oog in oog met een oudere man met tranen in zijn ogen. In zijn hand houdt hij twee Gerbera’s. Gekocht van het weinige geld dat hij heeft. ‘Ik moet dit doen, want ik vind het zo naar hoe deze vrouw op jullie reageerde’.
Na deze ontmoeting is het voor ons duidelijk: ‘Natuurlijk gaan we door, we moeten wel. Want we willen een toevluchtsoord blijven voor mensen die steun nodig hebben. We kunnen hen niet in de kou laten staan.’ Maar hoe dan?
𝐇𝐮𝐥𝐩
Hans en Mireille zoeken hulp bij de Gemeente Almere en Mooizogoedzo (Nu Buurtkracht Almere). Met hun ondersteuning ontstaat de @Stichting Het Boodschappenhoekje Almere en vinden ze een pand (gebouw Bivak in Almere-Haven). Ook ontstaat er een grote groep vrijwilligers. Met hun hulp delen ze nu voedseltassen uit en worden er ook activiteiten georganiseerd, zoals de maandelijkse rommelmarkt en het naaiatelier. Het was een intense reis, die hen ook persoonlijk heeft veranderd.
𝐀𝐧𝐝𝐞𝐫𝐬 𝐝𝐞𝐧𝐤𝐞𝐧
‘Armoede is voor mij altijd een ver-van-mijn-bedshow geweest’, zegt Hans aan de telefoon. ‘Ik hield mij er niet mee bezig. Toen dit initiatief op ons pad kwam, was het écht Mireille haar passie. Als de mensen dan bij ons aan de deur kwamen voor een voedseltas keek ik uit het raam. Dan zag ik daar een auto staan en dacht: ‘Hoe kun je een auto hebben als je geen geld hebt?’ Of: ‘Waarom heb je katten als je je eigen eten niet kunt betalen?’ Gaandeweg leerde ik de verhalen van de mensen kennen. Ik ontdekte dat sommigen een auto écht nodig hebben om op hun werk te komen. En dat die katten gezelschap en troost brengen. Ik ben anders gaan denken en socialer geworden.’ Maar niet alleen Hans en Mireille zijn erdoor veranderd.
𝐈𝐦𝐩𝐚𝐜𝐭
‘Het bijzondere is dat we ook hulpvragers zien veranderen’, vertelt Hans. ‘Iemand die bij ons kwam voor hulp had vroeger pleinvrees. Ze kwam het huis niet uit. Normaal gesproken halen mensen de voedseltas bij de Bivak op, maar dat was voor haar te spannend. We spraken met haar op een andere plek af. Langzamerhand durfde ze de tas zelf op te halen. En nu is ze een enthousiaste vrijwilliger. Daar doe je het voor. Hopelijk kunnen we het met de hulp van de vrijwilligers, gemeente en bedrijven dit werk voortzetten.’
>> Wil je als bedrijf of organisatie samenwerken met het Boodschappenhoekje? Bijvoorbeeld samen een activiteit organiseren? Mail dan naar info@hetboodschappenhoekje.nl
>> Wil je meer weten over de maandelijkse rommelmarkt, het naaiatelier of de voedseltassen? Kijk dan op https://hetboodschappenhoekje.nl/
>> De Aanpakkers helpt bewonersinitiatieven die zijn opgezet door Havenaren, vóór Havenaren. Heb jij een bewonersinitiatief in Haven en wil je aansluiten, neem dan contact op met Maghaly Herbonnet via info@maghaly.nl.
#Buurtkrachtverhalen#Buurtkracht#AlmereHaven#StichtingHetBoodschappenhoekje